Bluebird (B) Blues - CD presentation Missy Sippy Gent (19-04-2018) reporter & photo credits: Freddie info band: Bluebird info club: Missy Sippy © Rootsville 2018

We hebben het debuutalbum 'Live at Missy Sippy' van de Gentse blues band (album report) al een tijdje kunnen beluisteren, zowel digitaal als 'live' als onder meer op 'Live @ de Loods' van vorige maand (concert report). Nu is het moment dan eindelijk aangebroken dat deze vier youngsters hun album dan daadwerkelijk kunnen voorstellen in het Gentse heiligdom de 'Missy Sippy' waar de schijf ook is opgenomen. Bij het betreden van de 'Missy Sippy' voel ik hier bij Missy Marie toch enige nervositeit want het zijn toch haar 'zonen' die het toch maar voor mekaar hebben gekregen. Alle vier dan een dikke knuffel van 'mama' Marie en maar hopen voor het beste. Geen paniek hoor want als er nu vier youngters zijn die weten waarmee ze bezig zijn, dan is het Bluesbird wel. Aan m'n vaste stek aan de bar kreeg ik het gezelschap van papa Lajos, mama Matis en Eddy Bonte, ook een 'die hard' van deze bende.

Santé op 'Live at Missy Sippy'

Bluebird is een band die bestaat uit vier jonge gasten die het hart voor de blues op de juiste plaats lijken te hebben. Matis Cooreman (harmonica & vocals), Lajos Tauber (gitaar, slide & vocals), Kasper Van de Ponseele (gitaar) en Natan Goessens (drums) zijn geïnspireerd door namen als Sonny Boy Williamson, Jimmy Reed en Little Walter om er maar een paar te noemen en weten de Delta blues te benaderen zonder franjes en in al zijn eenvoud. No nosense blues alsof ze allen in deDelta zijn geboren want deze vier 'white boys' weten wel degelijk hoe ze blues moeten aanvoelen. Straf is dat ze ook al met degelijk eigen werk weten af te komen en daarmee bewijst songwriter Matis Cooreman wel degelijk dat hij uit het juiste ebbenhout is gesneden. De arrangementen voor hun originals, die hebben ze alle vier voor hun rekening genomen.

'Ready Or Not', en dan hebben we het niet over die dikke hit van 'The Fugees' maar het statement om er aan te beginnen, en dit was nu voor eenmaal eens niet evident. Mede door de eerste zomerse temperaturen leken de aanwezigen wel vast gekluisterd aan hun terrasstoeltjes en zat er volgens Missy Marie maar één ding op. Naar buiten met die handel om als volwaardige buskers de aandacht te trekken. Op de trappen van, nee niet de Sint-Baafskathedraal, maar dat andere Gentse heiligdom brachten die van 'Bluebird' een blues serenade en leek het wel eventjes een fragment uit de rattenvanger van Hamelen, want na deze unieke introductie volgden de talrijke fans deze 'four white boys' gedwee naar binnen en kon het feestje beginnen.

'Lousiana' is op hun memorabele debuutalbum de opener van het album en ook 'Live' is dit niet anders. Onmiddellijk in de juiste flow en al meteen werd het vrije plaatsje voor het podium in genomen door enkele Lindy Hoppers. This is Ghent, this is the Missy Sippy. Van Louisiana naar Gent is hier sinds jaren maar een kleine stap voor de mensheid en bevonden we ons zo in één of andere juke-joint. Bij Matis & co geen greintje stress te bespeuren en zo kreeg 'Hush Hush' van Jimmy Reed hier door deze uitvoering van 'Bluebird' meteen een nieuw leven en kunnen deze vier 'white boys' alweer iedereen moeiteloos iedereen inpalmen.

Originals als 'Smiling Machine' en 'Indian Headed Monkey' zijn van die aard dat ze zonder al te veel moeite stand houden naast klassiekers als 'Dizzy' en hun waanzinnige versie van de hymne 'St-James Infirmary'. Een genot om de virtuositeit van deze gasten incluis die 'g(h)ekke' gitaar van Lajos te kunnen beleven. Een highlight zonder meer was ook hun homage aan 'Black Sabbath'. Straffe kost met deze 'Bad Cold' waarop ieder lid van 'Bluebird' afzonderlijk nog eens zijn kunsten kan komen te etaleren met een waanzinnige drumsolo als toetje. We schreven het al eens en dus ook een tweede keer, tweemaal 20 en tweemaal 21, dus al 82 jaar zwarte ervaring ;-)

Bluebird...